جاوااسكريپت يك گويش يك‌سري پارادايمي ميباشد و مي تواند طراحي اپليكيشن به‌دنبال پارادايم‌هاي گوناگون نرم افزار‌نويسي نوشته خواهد شد. پارادايم (سر مشق) اپ‌نويسي اصولا يك‌سري ضوابط ميباشد كه هنگام تايپ كردن كد از آنها تاسي ميكنيد تا به شما در حل يك مساله خاص ياري دهد.

درين نوشته‌علمي چهار رديف را معرفي مي كنيم كه اصول پباده سازي نرم افزار براي امداد به شما در تايپ كردن كدهاي منزه شي‌ءگرا مي‌باشند.

چهار رديف اپليكيشن‌نويسي شيءگرا عبارتند از:

انتزاع (Abstraction)

كپسوله سازي (Encapsulation)

وراثت (Inheritance)

پلي‌مورفيسم (Polymorphism)

بيايد نگاهي ظريف به هركدام از آن ها بياندازيم.

Abstraction در نرم‌افزار‌نويسي شيءگرا

Abstract چيزي به معناي مخفي كردن جزئيات پياده‌سازي باطن چيزي ميباشد؛ بعضي اوقات مثال اول، بعضي وقت ها يك تابع. براين اساس هنگامي شما تابعي را فراخواني مي كنيد نيازي وجود ندارد كه دقيقا بفهميد چه كاري ايفا ميدهد.

در حالتي كه ناچار باشيد متوجه گرديد كه آحاد توابع در يك كد مبنا گران قدر چه مي‌نمايند، هيچوقت چيزي را كدنويسي نميكنيد. ماه‌ها ارتفاع مي كشد تا تلاوت آن ها را كل نماييد.

با جزئيات خاص abstracting مي توانيد يك كد محور قابل به كار گيري دوباره، قابل فهم، و به راحتي قابل تغيير و تحول ساخت و ساز فرماييد. بگذاريد برايتان مثالي بزنيم:

function hitAPI(type){
if (type instanceof InitialLoad) {
// Implementation example
} else if (type instanceof NavBar) {
// Implementation example
} else {
// Implementation example
}
}
آيا مي توانيد در‌اين نمونه ملاحظه كنيد كه چطور مي بايست دقيقا به عبارتي چيزي را كه براي به كارگيري سفارشي خويش نياز داريد را پياده‌سازي فرمائيد؟

هر API جديدي كه مي بايست به آن برسيد به يك بلوك تازه احتياج داراست، و اين كد سفارشي خويش را داراست. اين abstract وجود ندارد چون شما بايستي نگران پياده سازي هر نوع جديدي باشيد كه اضافه ميكنيد. قابل به كار گيري دوباره وجود ندارد و محافظت آن يك كابوس ميباشد.